Μια ιστορία στα πόδια σας

Οι γυναίκες τα επιλέγουν φανατικά για την κομψότητά τους και για το απαράμιλλο στυλ τους. Τα επιλέγουν για κάθε περίσταση, από το γραφείο μέχρι και ένα γάμο ή μια βάφτιση. Ο λόγος για τα σανδάλια, τον πιο απλό τρόπο να καλυφθεί το πόδι σας αλλά παράλληλα και τον πιο κομψό. Αποτελείται από έναν πάτο που δένεται στο πόδι με λουράκια. Μπορούν να είναι απλά σανδάλια και να πωλούνται από κάποιο τοπικό πωλητή στους δρόμους της Βομβάης για λίγα ρούπια ή να είναι πραγματικά έργα τέχνης σχεδιασμένα από τους καλύτερους σχεδιαστές μόδας και να κοστίζουν μια περιουσία. Ως υλικά κατασκευής είναι το δέρμα, το ξύλο, ο φελλός, τα μεταλλικά στοιχεία και οι διακοσμητικές πέτρες ως λεπτομέρειες.

Τα σανδάλια είναι το αρχαιότερο είδος υποδήματος και φορέθηκαν από κάθε πολιτισμό του πλανήτη. Αρχαιολογικά ευρήματα από τον πολιτισμό των Ανασάζι στη Βορειοδυτική Αμερική χρονολογούν τα σανδάλια γύρω στο 4000 π.Χ. Αυτά τα πλεγμένα και με λεπτομέρειες ξύλου σανδάλια είχαν ελαστική σόλα και απλά κορδόνια σε V σχηματισμό. Τα σανδάλια εντοπίζονται συχνότερα σε θερμά κλίματα, όπου τα δηλητηριώδη έντομα σε συνδυασμό με τα αγκαθωτά φυτά που ευδοκιμούν έκαναν επιτακτική την ανάγκη για μια βασική και απλή μορφή κάλυψης των ποδιών. Και ενώ σε πιο ψυχρά κλίματα εμφανίστηκαν κλειστά παπούτσια ή μπότες, στις ζεστές περιοχές εντοπίζονται τα σανδάλια. Η ευκολία, όμως, στην κατασκευή τους τα κατέστησε ως επιλογή και για τις λίγο πιο κρύες περιοχές και μήνες. Στην Ιαπωνία, το geta, ένα σανδάλι με ξύλινη σόλα, φοριόταν κατά τους χειμερινούς μήνες με βαμβακερές ίνες, για να προστατεύονται τα δάχτυλα από το κρύο. Με τον ίδιο τρόπο και στην Αλάσκα και σε περιοχές της Σιβηρίας, οι ιθαγενείς συνήθιζαν να φορούν γούνινες μπότες, οι οποίες, όμως, στην πραγματικότητα ήταν σανδάλια δεμένα πάνω από κάλτσες κατασκευασμένες από γούνα ζώων.

Οι αρχαιολόγοι τοποθετούν τις αρχές και τη ρίζα των σανδαλιών στην αρχαία Αίγυπτο. Η αρχαιότερη ένδειξη για την ύπαρξή τους τοποθετείται γύρω στο 3100 πΧ. Μια ζωοφόρος που εκτίθεται στο μουσείο του Καΐρου αναπαριστά τον φαραώ Νάρμερ να ακολουθείται από τον υπεύθυνο δούλο για τα σανδάλια (sandalbearer). Οι αρχαιολόγοι, λόγω τέτοιων και λοιπών αναπαραστάσεων, υποθέτουν ότι τα σανδάλια ήταν σύμβολο κυριαρχίας και δύναμης, γι’ αυτό άλλωστε υποθέτουν ότι υπήρχε η πρακτική να τοποθετούνται στο θρόνο του φαραώ κατά την απουσία του. Παρ’ όλα αυτά, οι Αιγύπτιοι δε συνήθιζαν να φορούν σανδάλια σε καθημερινό επίπεδο και γενικότερα υποδήματα, αλλά αυτά επρόκειτο κυρίως για «αξεσουάρ ταξιδιού».

Οι αρχαίοι Έλληνες, ενοποιημένοι και ισχυροί με το μέγα Αλέξανδρο, κατά τον 4^ο π.Χ.  αιώνα, ανέπτυξαν τέχνες, γράμματα, επιστήμες και -ως αποτέλεσμα- δημιούργησαν και στον τομέα της ένδυσης κατασκευάζοντας σανδάλια σε διαφορετικά στυλ και μάλιστα δίνοντάς τους και ονόματα. Το ίδιο ίσχυε και στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία αλλά και σε άλλες περιοχές με τις οποίες είχε εμπορικές και πολιτισμικές συναλλαγές η Ελλάδα.

Τα σανδάλια επανήλθαν στη μόδα μετά τη γαλλική επανάσταση του 1789, όταν οι Γάλλοι κοίταξαν πίσω στην αρχαία Ελλάδα και στη Ρώμη για έμπνευση. Άλλωστε τίποτα στη μόδα δεν είναι παρθενογένεση. Έτσι, τα σανδάλια (γυναικεία, ανδρικά και παιδικά) αποτελούν, μετά από μια ιστορία που κρατάει χρόνια, μια αγαπημένη επιλογή.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι πάνω σε ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνα σανδάλια κάθε γυναίκα μπορεί να αισθανθεί λίγο … Κλεοπάτρα.